مقالات 194
نکته 16- سؤال: کیا شاهو بردن، خمینی رو آوردن و اینارو نگه میدارن وچرا؟ برداشت از کتابهای “جامعه شناسی نجات ایران” و “استراتژی استعمار نو”
نکته شانزده) *بند سه*- تهدید از طریق “تسلیحات فوق مدرن نظامی”، لازمۀ انتقال سرمایه های هنگفت برای خرید تسلیحات در این دورۀ “نواستعماری” است
به طور معمول، تحمیل فروش جنگ افزار به کشورهای حاشیه ای از ابزار عمدۀ انتقال ثروت و دستاوردهای ملی این کشورها به کشورهای تولید کنندۀ تسلیحات است. امروزه اما، با انباشت سرمایۀ نقدی کلان در دست کشورهای نفتخیز، فروش تسلیحات نظامی “سنتی” برای انتقال انبوه این سرمایه ها کفایت نمیکند! این است که در “استراتژی نواستعماری جاری”، فروش «تسلیحات فوق مدرن»، جای اسلحه های صادراتی پیشین را گرفته و با «قیمتهای نجومی» به کشورهای نفتخیز تحمیل! میشود. (بیشتر…)
نکته 15- سؤال: کیا شاهو بردن، خمینی رو آوردن و اینارو نگه میدارن وچرا؟ برداشت از کتابهای “جامعه شناسی نجات ایران” و “استراتژی استعمار نو”
نکته پانزده) *بند دو*- سؤال: چرا نیاز کارتلهای فراملیتی فروشندۀ اسلحه به ایجاد تهدید “در کشورهای نفتخیز خاورمیانه” به تغییر استراتژی ها و رژیمها منجر شد؟
*پاسخ: زیرا که مدتی بود آثار پیری در نظام کمونیستی شوروی ظاهر شده بود. این نظام که در گذشته شیوخ پولدار کشورهای نفتخیز را با صدور انقلاب سرخ اش تهدید میکرد، حالا با گزینش “راه رشد غیر سرمایه داری” دیگر کسی را نمی ترسانید. در این شرایط، شیوخ نفتی کشورهای عربی، دیگر دلیلی برای آویختن به دامان فروشندگان آمریکائی اسلحه نمی دیدند و حتی قراردادهای تسلیحاتی تحمیلی را همچون جریمه ستانی اربابان بزرگ تلقی میکردند. (بیشتر…)
نکته 14- سؤال: کیا شاهو بردن، خمینی رو آوردن و اینارو نگه میدارن وچرا؟ برداشت از کتابهای “جامعه شناسی نجات ایران” و “استراتژی استعمار نو”
نکته چهارده) *بند یک*- سؤال: چرا “عدم مصرف” تجهیزات نظامی انبار شده در ایران به علتی از علل اساسی تعویض استراتژی ها و رژیم ها در ایران تبدیل شد؟
*پاسخ: توجه داریم که تولید هر کالائی منوط به مصرف آن است. اگر کالای تولید شده و به فروش رفته مصرف نشود، تولیدکنندۀ آن کالا جز ورشکستگی آینده ای ندارد. میدانیم که رژیم شاه «با وفاداری تمام»، سالانه درصد معینی از درآمد نفتی کشور را صرف خرید اسلحه از آمریکا میکرد، ولی چون *از عهدۀ جنگ افروزی بر نمی آمد*، راهی جز تلمبار کردن خریدهای سالانه اسلحه در زرادخانه های کشور نداشت. بدیهی است که این عمل، آیندۀ خرید و واردات اسلحه به ایران را به طور جدی تهدید میکرد. (بیشتر…)
نکته 13- سؤال: کیا شاهو بردن، خمینی رو آوردن و اینارو نگه میدارن وچرا؟ برداشت از کتابهای “جامعه شناسی نجات ایران” و “استراتژی استعمار نو”
نکته سیزده) کارهائی که شاه نتوانست و رفت، ولی اینها توانستند و مانده اند!
بررسی تنگناهای اساسی استراتژی اول علیه منافع آمریکا در ایران، نشان میدهد که:
1)* شاه به خاطر ناتوانی در رفع این تنگناهای استراتژیکی، تخت خود را از دست داد و،
2)* خمینی و رژیمش که از عهدۀ رفع این تنگناهای بر می آمدند بر تخت نشستند.
**««این تنگناهای استراتژیکی در بخشهای سیاسی- اقتصادی عبارت بودند از:»»** (بیشتر…)
نکته 12- سؤال: کیا شاهو بردن، خمینی رو آوردن و اینارو نگه میدارن وچرا؟ برداشت از کتابهای “جامعه شناسی نجات ایران” و “استراتژی استعمار نو”
نکته دوازده) *سؤال: “چرا باید آمریکا، شاه خودی را ببره و ملای غیرخودی رو بیاره؟
پاسخ: – زیرا که حتماً بر اساس برآوردهای امپریالیستی، “خمینی غیرخودی” و رژیمش قادر به انجام خدماتی برای آمریکا بودند که رژیم “شاه خودی” از انجامش عاجز بود.
* سؤال: این خدمات کدامند؟
پاسخ: – در نکته های ۱۸– ۱۳ آتی توضیح داده خواهند شد.
*سؤال: – چرا امریکائی که به خاطر منافع اش به سرنگونی یک چنین “رژیم خدمتگزارش” رضایت داده، امروزه با وجود اینهمه “تضاد و دشمنی”!، یک کلمه هم از سرنگونی این «رژیم دشمن» حرفی نمیزنه؟ (بیشتر…)
نکته 11- سؤال: کیا شاهو بردن، خمینی رو آوردن و اینارو نگه میدارن وچرا؟ برداشت از کتابهای “جامعه شناسی نجات ایران” و “استراتژی استعمار نو”
نکته یازده: تعویض دوستان دیرینه با دشمنان نوظهور!
سؤال: چرا باید آمریکا یک دوست حرف شنو، مجری انقلاب سفید استراتژی اولش، نوعاً مدرن و حافظ منافعش در منطقه را برداره و به جاش آخوندی بنیادگرا، دشمن انقلاب سفیدش و یک نمایندۀ بدویّت قرون وسطائی را بیاره؟
پاسخ: زیرا که اجراء و تحمیل استراتژی جدید نواستعماری، رهبرانی با خواستگاههای بنیادگرائی اسلامی و تعصبات قبیله ای لازم داشته و دارد! (بیشتر…)
نکته 10- سؤال: کیا شاهو بردن، خمینی رو آوردن و اینارو نگه میدارن وچرا؟ برداشت از کتابهای “جامعه شناسی نجات ایران” و “استراتژی استعمار نو”
نکته ده: سؤال: بالاخره “اینا کی میرن؟”
*پاسخ: از همان روزهای اول، کسانی برای دادن فرصت سازماندهی و استقرار به رژیم جمهوری اسلامی، سؤال “اینا کی میرن” را پیش کشیدند و «ما مردم فاقد تجربۀ سیاسی ایران» هم که از اینهمه اتفاقات سریع، دچار بهت و حیرت بودیم، آنرا با شعف و شادی به ورد زبان مان تبدیل کردیم. تبدیل کردیم، بدون آنکه از خود بپرسیم “اینا”: (بیشتر…)
نکته 9- سؤال: کیا شاهو بردن، خمینی رو آوردن و اینارو نگه میدارن وچرا؟ برداشت از کتابهای “جامعه شناسی نجات ایران” و “استراتژی استعمار نو”
نکته نه) سؤال: یعنی این مشت ما نبود که ساختار بتون آرمۀ نظام شاه را خرد کرد؟
*پاسخ: البته ما مردم شهرها ناراضی و خواستار تغییراتی عمده در سیستم حاکم بودیم، و از آنرو هم با استفاده از هر فرصت ممکن دست به اعتراض و اعتصاب میزدیم که زدیم، ولی ما به سبب فقدان تجربۀ سیاسی هرگز از خود نپرسیدیم که:
-* آیا این فرصتهای اعتراضات را ما ایجاد کرده ایم، یا به ما داده اند؟ (بیشتر…)
نکته 8- سؤال: کیا شاهو بردن، خمینی رو آوردن و اینارو نگه میدارن و چرا؟ برداشت از کتابهای “جامعه شناسی نجات ایران” و “استراتژی استعمار نو”
نکته هشت: سؤال: پس نقش “انقلاب” و جانبازیهای ما مردم ایران چه میشود؟
**پاسخ: در ایران آنزمان انقلابی به مفهوم کلاسیک اش وجود نداشت! میدانیم که در سالهای قبل از آن، اجرای”استراتژی اول آمریکا” به نتایج ناخواسته ای منجر شده بود. منجمله سیستم جاری توسعه از راه توسعه سرمایه داری در ایران با بن بستهای اساسی رو به رو شده بود و افزایش درآمدهای نفتی و رشد نسبی رفاه در شهرها، به سبب ایجاد تعارضات سیاسی و افزایش فاصلۀ طبقاتی، به رشد نارضایتی عمومی دامن زده بود. (بیشتر…)
نکته 7- سؤال: کیا شاهو بردن، خمینی رو آوردن و اینارو نگه میدارن و چرا؟، برداشت از کتابهای “جامعه شناسی نجات ایران” و “استراتژی استعمار نو”
نکته هفت) سؤال: “چرا آمریکا تغییر رژیمها و رهبران را در برنامه قرار داد؟“
داده های تاریخی نشان میدهند که در حدود نیمه دهۀ ۱۳۵۰ برای خیلی ها معلوم بود که “استراتژی اول” آمریکا در این منطقه به سبب نتایج ناخواسته اش دچار تغییرات عمده شده است. این “استراتژی” که از زمان جان اف کندی به اجرا گذاشته شده بود، بر تئوری میلتون فریدمن دائر بر “بهره کشی از راه توسعۀ سرمایه داری” در کشورهای حاشیه ای صف اول، از جمله ایران، بنا شده بود. این استراتژی، ۱- اصلاحات ارضی و اداری، ۲- صدور سرمایه، ۳- توسعۀ شهرنشینی و ۴- صنعت مونتاژ، ۵- افزایش قدرت خرید طبقۀ متوسط شهرهای میلیونی و بعداً بازگرداندن سودهای حاصله به کشور “مادر سرمایه ها” را در بر میگرفت.
استراتژی جدید امّا، بر خلاف «استراتژی اول»، نه بر توسعۀ سرمایه داری وابسته، بلکه بر «رکود اقتصادی» و لزوماً «تحمیل حداکثر بهره کشی و فقر به این کشورها» بنا میشد و نقشی کاملاً “نواستعماری” داشت. (بیشتر…)
