تازه ها و نکته ها 16

نکته پنج

یکی از مشکلات لاینحل قرآن، غیرعلمی بودن آیاتش در مورد طبیعت و جهانی است که خدای قرآن مدعی خلقت اش است. قرآن نه فقط به شرح نکتۀ سوم مذکور آدرس نادرستی در مورد جای محل بارآمدن منی مرد میدهد، بلکه همچنین در مورد زمین و آسمانی که بنا به ادعاهای مکررش به دست وی خلق شده، اطلاعاتی میدهد که با واقعیت موجود تطبیق ندارند.

از جمله از این آیات، آیۀ 29 سورۀ البقره در مورد تعداد اختران منظومۀ شمسی است. تفسیر و تحلیل سید محمود طالقانی از این آیه و ادعای هفت آسمان در آن، در نوع خود خواندنی است. وی در کتاب پرتوی از قرآن این آیه را چنین ترجمه و تفسیر میکند: “همان خداوند است که همه آن چه در زمين است برای شما آفريد، آن گاه به آسمان پرداخت و بر آن احاطه و استيلا يافت، پس آن را هفت آسمان پرداخته و يکسان بر آورد …”. “مقصود از هفت آسمان در این آیه همان اختران منظومۀ شمسی جهان ما می باشد” (طالقانی، جلد 1، ص 110).

وی اما میداند تعداد واقعی اختران این منظومه بیش از هفت تائی است که در قرآن آمده ست. در نتیجه او هم مثل دیگر مفسران اسلامی برای توجیه و مخفی کردن این خطای الله اش  دلیل میتراشد:

• درست است که خدا هشت اختر را هفت تا بیان کرده، ولی “این آیه تنها اشاره به و بیان نمونۀ نظم و اندازه ای است که به چشم می آید“(پیشین)

معلوم نیست چرا طالقانی فکر می کند که خداوند خالق عالم فقط از ستارگانی که در زمان نزول به چشم می آمده و بدین معنی، با چشم غیر مسلح مردم آن زمان قابل رؤیت بوده حرف زده است. این آیا از این روست که مثلاً:

1. خدای خالق مورد ادعا فقط از آن اخترهائی که به چشم غیر مسلح بشر آنروزی دیده می شد آگاهی داشت؟ یا،
2. فقط آن هائی را که به چشم می آمده خلق کرده بوده؟ یا که،
3. خدای نازل کنندۀ این آیه در زمان نزول در روی زمین بوده و به جز علم زمان نگارش قرآن هم هیچ دانشی نداشته، و در نتیجه، فقط آنهائی را که از طرف اعراب بیخبر آنزمان قابل دیدن بودند، شمرده و در آیۀ آسمانی اش نازل کرده است؟

کدامیک؟

سید محمود طالقانی حتماً در زمان نگارش این تفسیر، بهتر از همه می دانست که هرکدام از این پاسخ ها را برگزیند، اصل و اساس دینی اسلام، یعنی هم اعای وجود الله خالق و هم الهی بودن قرآن را زیر سؤال می برد. هم از این رو هم بوده که وی در همان کتاب تفسیرش مجدداً به تئوری خود ساخته و پرداخته اش برمیگردد و این بار با حذف زمین و سیارۀ متلاشی شده از جمع تعداد سیارگان منظومۀ شمسی، شادمانه به این نتیجه رسیده که گویا: «حرف قرآن در مورد تعداد سیارگان با داده های علمی زمان ما هیچ مغایرتی ندارد.»

– چرا ندارد؟

– زیرا که تعداد اختران منظومۀ شمسی هشت تاست و خداوند زمین را از این تعداد حذف یا کم کرده و در نتیجه، هشت اختر را هفت اختر نوشته است.

طالقانی البته توضیح نمیدهد که “چرا خداوند زمین را از جمع اختران این منظومه حذف کرده است”؟ ادعای طالقانی فقط در یک مورد میتواند صادق باشد و آن زمانی است که خدا به وقت شمارش تعداد اختران روی زمین بوده و یادش نبوده که زمینی را که روش ایستاده به حساب بیاورد!

برداشت از جلد اول کتاب “قرائت قرآن غیردینی”، ص 28 به بعد

برای تماس با ما روی کلمه تماس کلیک کنید.

نکته چهار

عمل شریعت سازان اسلامی اعم از مفسر، محدث، متکلم، فقیه، قاضی، عالم و غیره که از سدۀ دوم هجری به کار تفسیر و توضیح آیات قرآن مشغول اند، چیزی جز اصلاح و حتی راست و ریس کردن نقائص آیات “کلام الله شان” نیست. این عمل ولو حمایتی و اصلاحگرانۀ شریعت خواهان از همین رو،

• جز به رد ادعاهای خدائی که در آیات فراوانی خود را حکیم، دانا و توانای مطلق و همچنین آیاتش را صحیح و فاقد هر گونه خطا و نقصان معرفی میکند، نمی انجامد. هم از این رو نیز، تفسیر و تأویل آیات قرآن بر اساس معیارهای دینی خود اسلامیان، جز به راه کفر قرآن و خدای نازل کننده اش نمیرود.

(بیشتر…)

نکته سه 

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم و مفسر معروف قرآن، در قرآن ترجمه شده اش به آیات 7-5 سورۀ الطارق که به غلط محل بارآمدن «منی» مرد را نه در جائی در لگن خاصره، بلکه در قفسۀ سینۀ مرد معرفی می کنند! اشاره میکند. این آیات چنین اند:

• “  …فلينظرو الانسن مم خلق. خلق من ماء دافق. يخرج من بين الصلب و الترائب“: “پس انسان بنگرد که از چه آفريده شده است از آبی جهيده آفريده شده که از بین ميانۀ پشت (پشت قفسۀ سينه؛ ستون فقرات)  و سينه (استخوان سينه يا ترقوه)  بيرون می آيد (سورۀ الطارق، آیات 7-5).

خرمشاهی اضافه میکند که “این آیات، به ویژه آخرین کلمۀ آیۀ آخر، معرکۀ آراء مفسران، خصوصا مفسران جدیدی است که می کوشند آن را با علم امروز تطبیق دهند! …البته ترائب جمع است و مفرد آن تریبه به معنی استخوان سینه یا ترقوه است…، “باری: (بیشتر…)

نکته دو

قرن هاست که اسلام سیاسی، جزئی جدائی ناپذیر از سیستم حاکم بر ایران است و بر اساس منشأ بدوی و شریعت قرون وسطائی اش، الهی بودن جبّاریت پدرسالارانه و مرکزمدارانۀ نهادهای اجتماعی و سیاسی را تبلیغ و توجیه می کند. تسلط و سرکوبی درازمدت دینی و مذهبی در این کشور و جامعه، در تمامی این مدت، حکومت های توتالیتر را الهی جلوه داده و تبعیت تسلیم طلبانۀ توده ها از انواع تجاوزات و سرکوبی های دینی- سیاسی را به دنبال آورده و نهادینه کرده است. این است که یک چنین دین با صورت بندی بس تندروانۀ شیعه گری، در همۀ عرصه های زندگی اجتماعی و فرهنگی ما رسوخ و رسوب کرده، و شکل مناسبات، قضاوت ها و برخوردهای ما را تعیین می کند. (بیشتر…)

نکته یک

… یا که نه! دین و دینداری در اسلام، لاجرم بوسه زدن بر قدر بردگی و بندگی، تن دادن به تسلیم بی هیچ سؤال و جواب است؟ دین راه است، شریعت است، حکم است و لاجرم بوسه زدن بر «حکومت دینی» است؟ دین آن است که سازمان دینی دارد، سنت و عرف دارد، حکم و اجبار دارد، شرع است، سیاست است، بر قدرت و تسلط اربابان دینی بنا می شود؟

و راه دینداری جز با حکم حاکم شرع، کنترل روحانیون و فرمان رهبران دینی قابل عبور نیست؟

• راه ورودش: «بیعت»،
• راه ادامه اش: «تسلیم»،
• راه هدایتش: «تهدید» و
• راه خروجش: «مرگ و شکنجۀ ابدی» است؟

و سؤال که در آن صورت: (بیشتر…)

نکته های برگزیده از مقالۀ منتشر شدۀ قبلی “جرقه تکراری- پروندۀ خیزش اعتراضی ضد رژیم” در همین سایت 

دیکتاتوری و سرکوبگری در ایران از علل ماهوی چندی نشأت میگیرند. از آن جمله اند:

• بقاء و تداوم پدرسالاری سنتی و در نتیجه، تسلط کیش شخصیت در جامعه و همۀ نهادهای اجتماعی و سیاسی آن.
• سلطۀ دینداری و شریعتخواهی اسلامی در افکار عمومی، و باززائی جباریت قرون وسطائی اسلامی- شیعه گری به عنوان یک عنصر فرهنگی زیربنائی.
• وابستگی اقتصادی و سیاسی کشور به نفت به عنوان کالای انحصاری امپریالیستی و تمرکز سرمایۀ وارداتی در دست هیأت حاکمه ای که وظیفه دار تحمیل بهره کشی های خارجی و داخلی است.

حکومت های اسلامی از همان آغاز بر جباریت زمینی- آسمانی خلفا و حکام اسلامی بنا شده و هنوز هم بر روال این سنت دیرینه ادامه می یابند. بازسازی جباریت اسلامی قرون وسطائی در زمان رژیم جمهوری اسلامی و ادغام آن با جباریتی که لازمۀ وظیفه داری اجرای سیاستهای امپریالیستی است، پایه های ظلم و ستم طبقاتی و سرکوبگری حاکم در ایران را تشکیل میدهد.

هم از این رو نیز،

1. نابود کردن سیستم دینسالاری اسلامی و شیعه گری و همراه با آن،
2. خرد کردن نظام نفتی- تسلیحاتی نو استعماری حاکم،

تنها راه رسیدن به آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی در ایران امروز و فرداست.

برای خواندن این و سایر نکته های برگزیده لطفاً روی لینک زیر کلیک کنید:

1- نکته های برگزیده از مقاله “جرقه تکراری ….”

با کلیک روی کلمه تماس با ما تماس بگیرید و نظریات خود را بیان کنید.