تازه ها و نکته ها 28

نکته پنج: از تخلیه و تسلیم تا زایش طالبان های ایرانی

رژیم اسلامیا خوب میدونن که “تخلیه و تسلیم” بالاخره راه سازگاری و تبعیت اجباری مردم را هموار میکنه. بهش میگن: “تحکیم مبانی ایمانی!”.

بی سبب نیس که رژیم اسلامی به اعتراضات لحظه ای مردم فرصت بیان میده. اینه که رژیم که با بحران ارز خارجی رو به روست از قطع فروش ارز ارزان برای مسافران خارجی خودداری میکنه. بی سبب نیس که میذارن تا سر هر کوچه ای یه تور مسافرتی به خارج راه بیندازن. مکه و نجف و کربلا به جای خود، میذارن مردم سفر بکنن، به هرجا که باشه سفر کنن- از دوبی و عراق تا ترکیه و آذربایجان، از اروپا تا آسیا و آفریقا. میذارن مردم برای چند روزی هم شده از روسری و تو سری ذهنی شون خلاص بشن. مشروب الکلی بخورن. قاطی هم برقصن و قر کمر بدن. هر کاری میخوان بکنند!

برای چی؟ (بیشتر…)

نکته سه: نافرمانی مدنی در برابر ایدئولوژی اسلامی – استعماری

زمان زمان اعتراض و نافرمانی مدنی است. این “اعتراض و نافرمانی” اما فقط علیه رژیمیانی که این همه دلها را داغدار و این همه دست را به جنایت و خیانت آلوده کرده اند هم نیست. بلکه همزمان:

• علیه دین کافرکش و شریعتسالاری اش،
• علیه بدویت و جهالت قرون وسطائی،
• علیه مناسبات نواستعماری نفتی-تسلیحاتی حاکم و همچنین علیه قشر هزار فامیل دلال نان به نرخ روز بخور شمال شهری اش هم هست.

بلکه همزمان، (بیشتر…)

نکته دو: اعتراض و خیزش 

زمان زمان اعتراض و نافرمانی مدنی است. زمان اعتراض و نافرمانی صریح و رو در روست. دیگر زمان تعارف های توخالی و “بفرمائید خدمت باشیم. آب آبگوشتو زیاد میکنیم!” نیست. زمان ”سرما و دندان است… زمستان است!” (اخوان ثالث).

دیگر زمان پچ پچ های پنهانی به سر رسیده، زمان جوک درست کردن و به حال خود خندیدن گذشته است. زمان بر لب جوب نشستن، شعر بافتن، نظم ساختن و به خوابهای طلائی “کسی می‌آید، کسی دیگر، کسی بهتر، کسی که مثل هیچکس نیست!”، پناه آوردن به سر آمده است. زمان ورد خواندن، نذر دادن، زیارت کردن، دخیل بستن و سفره باز کردن هائی که اینان را بر سر کار آورده و نگه داشته گذشته است. زمان دعا کردن، به “از ما بهتران پناه بردن” و در خیال های معجزه های واهی “اَمَّن یُّجیبُ المُضطَرَّ اِذا دَعاهُ وَ یَکشِفُ السُّوءَ” غوطه خوردن در لابلای تاریخ قرون وسطائی مدفون شده است. حتی زمان بحث کردن، دلیل آوردن و قانع شدن و قانع کردن هم به سر رسیده است! چرا که دیگر: (بیشتر…)

نکته یک: اعتراض  سازماندهی شده

حالا دیگر زمان اعتراض است. اما نه اعتراضی که نهایتاً به “فرمانبری” ختم میشود. نه اعتراض خود جوش و فی البداهۀ داخل تاکسی و اتوبوس که جز به کار همدردی و تخلیه نمیخورد. نه اعتراضی که هیچ هدفی ندارد، برنامه ریزی نشده، و مانند فحش و بد وبیراه، یا شکایت و نفرین، از فردی به فردی صادر، و بدون هیچ نتیجۀ اجتماعی، به صورت خاطرۀ روزانه محو شده و به فراموشی سپرده میشود. این اعتراض فقط به درد “تخلیۀ انرژی نارضایتی” برای تداوم “فرمانبری دینی-سیاسی” از نظام حاکم می خورد، “مثل نوشتن شعار روی دیوارهای توالت شاید!”. (بیشتر…)

نکته نه

نگرش کوتاهی به جعلیات شریعت خواهانی همچون مهدی بازرگان، علی شریعتی، محمود طالقانی، عبدالکریم سروش، مطهری، مکارم شیرازی و شرکاء، علی اکبر قریشی، حسین محی الدین الهی قمشه ای و غیره و غیره در این کتاب نشان میدهد که اینان همه برای سرپوش نهادن به خطاها و تعارضات خدای شان و اصلاح معنی و مفهوم کتاب دینی شان به هر کاری دست میزنند. اینان اما، با وجود استفاده از انواع  ابداعات، شگردها و عوام فریبی های کلامی شان، نه تنها موفق به نامرئی کردن خطاهای اله شان در کتاب آسمانی اش نمی شوند، بلکه حتی اصل ادعای آسمانی بودن قرآن و وجود خدای یکتای خالق شان را بیش از پیش به زیر سؤال میبرند.

دیدیم که از اینان، طالقانی برای رفع و رجوع خطای قرآن از نظر تعداد ستارگان منظومۀ شمسی، از خدائی حرف میزند که فقط در مورد آن سیاره هائی که از روی زمین به چشم می آیند، آیه می فرستد. (بیشتر…)

نکته هشت

در ادامۀ خط تحریف و گنده گوئی های شریعتخواهان اسلامی امر به قدری به مهندس مهدی بازرگان مشتبه می شود که بی توجه به مربوط بودن یا نبودن بحث ها و بی آن که کوچک ترین درکی نسبت به خواستگاه های متفاوت «علم» و «دین» نشان بدهد، ادعا می کند که:

– “نقش پیامبران بر انگیختن منابع انرژی انسانی است” (دعا، ص 68)،

– ادعای قرآن در مورد “بودن عرش یا قصر فرماندهی خدا بر روی آب” حاوی دانش آب به عنوان ناپایدارترین محیط ترکیبی طبیعی و در عین حال مساعد ترین محیط برای حیات است” (توحید …، ص 38) و،

– نقل “سیر آفرینش در قرآن”، تکامل طبیعی داروینی را توضیح میدهد …ووو” (پیشین). (بیشتر…)